5 augustus 2013: van Thorn naar Neeroeteren

door Nico naar Santiago de Compostela

De wandeling begint bij de indrukwekkende stiftkerk. Vroeger onderdeel van een prachtige abdij.

Een gedenkplaat herinnert aan de tijd dat hier nog een abdij stond en vertelt ons wie hier achtereenvolgens het gezag over de abdij voerde.

De vroegere abdijkerk fungeert nu als parochiekerk St.-Michael. Het hoofdzakelijk gotische gebouw met barokke aankleding werd ten tijde van de stift enkel door 20 stiftdames gebruikt.

Vele panden in het dorp zijn voormalige stift- en kapittelwoningen. Tot de 18e eeuw kende het klooster een grote bloei. Met het verdwijnen van de stift, verdween ook de welvaart.

De goedbewaarde historische schoonheid dankt Thorn wellicht aan het feit dat omstreeks de 18e eeuw Thorn evolueerde naar een gewone landelijke gemeente. Geen sprake van een niets ontziende kaalslag die zo vaak gepaard met verstedelijking.

De eerste Compostelasticker die we tegenkwamen.

Thorn ligt op een ‘kruispunt’ van wandelpaden.

Vlak voor het verlaten van Thorn passeer je een Jacobuskapelletje, gebouwd in 2000. Een particulier bouwinitiatief van de bewoner (en zijn gezin) die de woning achter het kapelletje betrekt en waar de Santiagoganger een echte stempel voor zijn pelgrimsboekje kan afhalen. Middels de Latijnse teksten ‘quo vadis’ en ‘salve viator’ vervat in hardsteen, worden de reizigers begroet en een goede reis toegewenst.

In het kapelletje, in de nis aan de achterwand, bevindt zich een eikenhouten reliëf afkomstig van de afgebroken kloosterkerk te Koningslust. Het bevallige beeldje is een voorstelling van St. Jacobus in pelgrimsuitrusting.

Na minder dan 1 km wandelen verlaat de Via Limburgica Nederland, richting Kessenich.

‘De Parel van het Maasland’, zo wordt deze neogotische St.-Martinuskerk (1899) van Kessenisch genoemd, vooral omwille van zijn mooi gerestaureerd kleurrijk interieur. De toren dateert uit de 16e eeuw.

Wandelen langs de Witbeek. Een verademing! De eerste echte strook onverharde wandelweg vandaag. Veel asfalt gehad tot hiertoe en er zal er nog veel volgen.

De ontgrinding maakte recreatie op de Maasplassen mogelijk. Hoe fors mogen industriële belangen ingrijpen op natuur en biodiversiteit? Een nieuw decreet moet leiden tot een win-winsituatie voor exploitanten en milieusector.

Een strook wandelweg, de Camino waardig.

De natuur op zijn mooist. Hier kun je toch alleen maar van genieten!

De St.-Annakerk in Aldeneik kent een lange voorgeschiedenis. In de 12e eeuw door kannunnikken gebouwd als romaanse kerk, koor in de 13e eeuw gotisch herbouwd, eerder afgebroken zijbeuken in de 16e eeuw in neoromaanse stijl heropgebouwd. Pas toen kreeg de toren zijn slanke torenspits. Van Harlindis en Relindis, bij wie het allemaal begon in de achtste eeuw, resten enkel nog hun lege sarcofagen in deze kerk.

Eén van de vele Willibrordusputjes die in de Lage Landen voorkomen. Ze verwijzen naar de verering van Willibrordus als beschermheilige van kinderziekten. Of, zoals de overlevering wil, Willibrordus hier echt met zijn stok op de grond sloeg en een bron deed ontstaan, valt te betwijfelen. In veel gevallen zou het gaan om bronnen, waar in voorchristelijke tijden de god Wodan werd vereerd. Hier het Willibrordusputje aan de achterkant van de Harlindis- en Relendiskapel in Aldeneik.

Onlosmakelijk met Maaseik verbonden: de gebroeders Jan en Hubrecht van Eijck (15e eeuw). Maaseik claimt de geboorteplaats te zijn van deze vermaarde schilders van het Lam Gods. Hier hun standbeeld, prominent aanwezig midden op de markt in Maaseik.

Ook midden op de markt in Maaseik: een wegwijzer naar Santiago de Compostela. Nog 2.411 km te gaan (of te fietsen) zo lezen we. In Maaseik is er ook een refugio die onderdak biedt aan 6 pelgrims.

Langs de dijkmuur van de uiterwaarden van de Maas loopt de Via Limburgica via een klinkerpad richting Heppeneert.

Bedevaarders komen naar O.-L.- Vrouw van Rust, hier voor de ingang van de St.-Gertrudiskerk in Heppeneert ….

…. terwijl binnen, midden op de dag, een H. Mis wordt opgedragen.

Achter de kerk ligt een parkje waarin statiekapelletjes de zeven weeën van Maria uitbeelden.

Hier op het Duivelsbrugje ging, volgens de legende, de duivel op de loop voor St.-Gertrudis

Ergens halverwege de bijna 2 km lange Grotlaan in Neeroeteren, passeer je aan je linkerkant de uit 1932 daterende Lourdesgrot.

Bij de St.-Lambertuskerk van Neeroeteren eindigt onze eerste wandeldag. In de kerk bevinden zich drie Jacobusbeelden.